شما کدام یک از این ۱۳ سبک رهبری هستید؟

زمان مطالعه: ۱۰ دقیقه

شما کدام یک از این ۱۳ سبک رهبری هستید؟

وقتی صحبت از سبک های رهبری می شود، گزینه های مختلفی برای انتخاب وجود دارد. متداول ترین سبک های رهبری عبارتند از تحول آفرین، اجباری، مقتدرانه، مشارکتی، تفویض اختیار، معامله گر، خودکامه، بوروکراتیک، لیسه فر یا بی قید و شرط، کاریزماتیک، مربیگری، وظیفه مدار و خدمتگزار. در این مقاله به بررسی نکات قوت و ضعف این ۱۳ سبک رهبری خواهیم پرداخت.

 

هر سبک رهبری مجموعه ای از مزایا و معایب خاص خود را دارد. مناسب بودن هر سبک رهبری به موقعیت بستگی دارد.

 

۱. رهبری تحول آفرین

 

رهبری تحول آفرین معمولاً در مقایسه با سایر سبک های رهبری مانند اجباری، مقتدرانه، مشارکتی، تفویض اختیار و تعاملی، سبک رهبری الهام بخش تر و فراگیرتر است. این به این دلیل است که رهبران تحول معمولاً به جای حفظ وضعیت موجود، بر رهبری تغییر در سازمان برای دستیابی به اهداف خاص تمرکز می کنند. علاوه بر این، رهبران تحول اغلب می توانند انگیزه و الهام بخشیدن به دیگران برای کار در جهت یک هدف مشترک داشته باشند، که می تواند به ایجاد یک تیم منسجم و سازنده تر کمک کند.

 

با این حال، برخی از معایب بالقوه رهبری تحول نیز وجود دارد. یک نقطه ضعف این است که رهبران تحول اغلب باید مسئولیت های زیادی را بر عهده بگیرند، که می تواند استرس زا باشد. علاوه بر این، رهبران تحول اگر نتوانند به طور مؤثر دیدگاه خود را به اشتراک بگذارند یا اگر بیش از حد خودکامه تلقی شوند، جلب حمایت دیگران برایشان مشکل باشد. به طور کلی، رهبری تحول یک سبک از رهبری است که می‌تواند در سازمان‌هایی که با چالش‌ها یا فرصت‌هایی که نیازمند تطبیق و تغییر هستند، سودمند باشد.

 

۲. رهبری اجباری

 

رهبری اجباری یک سبک رهبری است که بر استفاده از زور یا تهدید تمرکز می کند تا افراد را وادار به انجام دستورات یا درخواست ها کند. این نوع رهبری اغلب در شرایطی که نیاز به اقدام سریع و قاطع وجود دارد ضروری است. رهبران اجباری معمولاً قاطع هستند و این توانایی را دارند که در شرایط دشوار مسئولیت را بر عهده بگیرند.

 

یکی از مزایای کلیدی رهبری اجباری این است که می تواند در واداشتن افراد به رعایت دستورات یا درخواست ها موثر باشد. این به این دلیل است که رهبران اجباری اغلب می توانند با استفاده از زور یا تهدید مردم را به انجام آنچه می خواهند وادار کنند. علاوه بر این، رهبران قهری اغلب قادرند مردم را به انجام آنچه می خواهند در مدت زمان کوتاهی وادار کنند.

 

با این حال، برخی از معایب رهبری اجباری نیز وجود دارد. یک نقطه ضعف بالقوه این است که رهبران قهری اغلب محیطی از ترس و ارعاب ایجاد می کنند. علاوه بر این، رهبران قهری ممکن است در جلب اعتماد و احترام دیگران با مشکل مواجه شوند. علاوه بر این، افرادی که از دستورات یا درخواست‌های رهبران اجباری پیروی می‌کنند، ممکن است این کار را با اکراه انجام دهند و انگیزه ای برای انجام بهترین کار خود نداشته باشند.

 

 

۳. رهبری مقتدر

 

رهبری مقتدرانه یک سبک رهبری است که بر استفاده از اقتدار و قدرت برای وادار ساختن افراد به اجرای دستورات یا درخواست ها تمرکز دارد. این نوع رهبری اغلب در شرایطی که نیاز به اقدام سریع و قاطع وجود دارد ضروری است. رهبران مقتدر معمولاً قاطع هستند و این توانایی را دارند که در شرایط دشوار مسئولیت را بر عهده بگیرند.

 

یکی از مزیت های کلیدی رهبری مقتدر این است که می تواند در واداشتن مردم به تبعیت از دستورات یا درخواست ها موثر باشد. این به این دلیل است که رهبران مقتدر اغلب می توانند با استفاده از اختیارات و قدرت خود، مردم را به انجام آنچه می خواهند وادار کنند. علاوه بر این، رهبران مقتدر اغلب قادرند مردم را به انجام آنچه می خواهند در مدت زمان کوتاهی وادار کنند.

 

با این حال، برخی از معایب رهبری مقتدر نیز وجود دارد. یک نقطه ضعف بالقوه این است که رهبران مقتدر اغلب محیطی از ترس و ارعاب ایجاد می کنند. علاوه بر این، رهبران مقتدر ممکن است در جلب اعتماد و احترام دیگران با مشکل مواجه شوند. علاوه بر این، افرادی که از دستورات یا درخواست‌های رهبران معتبر پیروی می‌کنند، ممکن است این کار را با اکراه انجام دهند و برای انجام بهترین کار خود انگیزه نداشته باشند.

 

۴. رهبری مشارکتی

 

رهبری مشارکتی یک سبک رهبری است که بر مشارکت دادن دیگران در فرآیند تصمیم گیری تمرکز دارد. این نوع رهبری اغلب در شرایطی استفاده می شود که نیاز به ورودی از سوی ذینفعان متعدد وجود دارد. رهبران مشارکتی معمولاً به دنبال ایجاد اجماع و اتخاذ تصمیماتی هستند که به نفع گروه است.

 

یکی از مزیت های کلیدی رهبری مشارکتی این است که می تواند به ایجاد اجماع و جلب رضایت چند سهامدار کمک کند. این به این دلیل است که رهبران مشارکت‌کننده معمولاً دیگران را در فرآیند تصمیم‌گیری مشارکت می‌دهند، که می‌تواند به اطمینان از اتخاذ تصمیم‌هایی که به نفع گروه است کمک کند. علاوه بر این، رهبری مشارکتی می تواند به تقویت احساس مالکیت و مسئولیت در میان اعضای گروه کمک کند.

 

با این حال، برخی از معایب رهبری مشارکتی نیز وجود دارد. یک نقطه ضعف بالقوه این است که فرآیند تصمیم‌گیری زمانی که رهبری مشارکتی استفاده می‌شود می‌تواند طولانی‌تر طول بکشد. علاوه بر این، رهبری مشارکتی ممکن است در همه شرایط مناسب نباشد، مانند زمانی که اقدام سریع و قاطع مورد نیاز است.

 

۵. رهبری تفویضی

 

رهبری تفویضی یک سبک رهبری است که بر دادن اختیار به دیگران برای تصمیم گیری تمرکز دارد. این نوع رهبری اغلب در موقعیت‌هایی استفاده می‌شود که ذینفعان متعددی با تخصص‌های متفاوت وجود دارند. رهبران تفویض اختیار معمولاً به دنبال تفویض مسئولیت به دیگران هستند تا بتوانند تصمیماتی بگیرند که به نفع گروه است.

 

یکی از مزایای کلیدی رهبری تفویضی این است که می تواند به اطمینان از اتخاذ تصمیماتی که به نفع گروه است کمک کند. این به این دلیل است که رهبران تفویض اختیار معمولاً مسئولیت را به دیگرانی که تخصص لازم برای اتخاذ تصمیماتی را دارند که به نفع گروه است محول می کنند. علاوه بر این، رهبری تفویضی می تواند به تقویت حس مالکیت و مسئولیت در میان اعضای گروه کمک کند.

 

با این حال، برخی از معایب رهبری تفویضی نیز وجود دارد. یک نقطه ضعف بالقوه این است که فرآیند تصمیم‌گیری زمانی که از رهبری تفویضی استفاده می‌شود بیشتر طول می‌کشد. علاوه بر این، رهبری تفویضی ممکن است در همه شرایط مناسب نباشد، مانند زمانی که به اقدام سریع و قاطع نیاز است.

 

در نتیجه، رویکردهای مختلف رهبری، همه سبک‌هایی هستند که هم مزایا و هم معایبی دارند. مناسب بودن هر سبک رهبری به موقعیت بستگی دارد. رهبری مقتدر اغلب زمانی مناسب است که اقدام سریع و قاطع مورد نیاز باشد، در حالی که رهبری مشارکتی و تفویضی ممکن است در شرایطی که چندین ذینفع درگیر هستند و نیاز به اجماع وجود دارد، مناسب‌تر باشد.

 

وقتی صحبت از سبک های رهبری می شود، گزینه های مختلفی برای انتخاب وجود دارد. متداول ترین سبک های رهبری عبارتند از تحول آفرین، اجباری، مقتدرانه، مشارکتی، تفویض اختیار و تعاملی. هر سبک رهبری مجموعه ای از مزایا و معایب خاص خود را دارد. مناسب بودن هر سبک رهبری به موقعیت بستگی دارد.

 

 

 

۶. رهبری تعاملی

 

رهبری تعاملی یک سبک رهبری است که بر تبادل پاداش برای عملکرد متمرکز است. این نوع رهبری اغلب در شرایطی استفاده می شود که نیاز به دستیابی به اهداف خاص وجود دارد. رهبران معامله معمولاً به دنبال ارائه انتظارات واضح هستند و سپس برای برآورده کردن آن انتظارات پاداش مبادله می کنند.

 

یکی از مزایای کلیدی رهبری مبادله ای این است که می تواند به ایجاد انگیزه در دیگران برای دستیابی به اهداف خاص کمک کند. این به این دلیل است که رهبران معامله معمولاً انتظارات روشنی را ارائه می دهند و سپس برای برآورده کردن این انتظارات پاداش رد و بدل می کنند. علاوه بر این، رهبری معاملاتی می تواند به اطمینان از تکمیل به موقع و کارآمد وظایف کمک کند.

 

با این حال، برخی از معایب رهبری معاملاتی نیز وجود دارد. یک نقطه ضعف بالقوه این است که می تواند یک رابطه معاملاتی بین رهبر و پیروان ایجاد کند. علاوه بر این، رهبری معاملاتی ممکن است در همه شرایط مناسب نباشد، مانند زمانی که نیاز به الهام بخشیدن به دیگران برای دستیابی به اهداف پیچیده وجود دارد.

 

۷. رهبری مستبدانه

 

رهبری استبدادی سبکی است که بر کنترل کامل رهبر بر تصمیم گیری تمرکز دارد. این نوع رهبری اغلب در شرایطی استفاده می شود که نیاز به اقدام سریع و قاطع وجود دارد. رهبران خودکامه معمولاً بدون مشورت با دیگران تصمیم می گیرند.

 

یکی از مزایای کلیدی رهبری مستبد این است که می تواند به اطمینان از تکمیل وظایف به موقع و کارآمد کمک کند. این به این دلیل است که رهبران مستبد بدون مشورت با دیگران تصمیم می گیرند که می تواند به صرفه جویی در زمان کمک کند. علاوه بر این، رهبری استبدادی می تواند به اطمینان از تکمیل وظایف مطابق با دیدگاه رهبر کمک کند.

 

با این حال، برخی از معایب رهبری خودکامه نیز وجود دارد. یک نقطه ضعف بالقوه این است که می تواند احساس ناامنی را در بین دنبال کنندگان ایجاد کند. علاوه بر این، رهبری استبدادی ممکن است در همه شرایط مناسب نباشد، مانند زمانی که نیاز به ایجاد اجماع بین سهامداران متعدد وجود دارد.

 

۸. رهبری بوروکراتیک

 

رهبری بوروکراتیک سبکی است که بر رهبر با پیروی از قوانین و رویه های تعیین شده تمرکز دارد. این نوع رهبری اغلب در شرایطی که نیاز به ثبات و نظم وجود دارد استفاده می شود. رهبران بوروکراتیک معمولاً با پیروی از قوانین و رویه های تعیین شده تصمیم می گیرند.

 

یکی از مزایای کلیدی رهبری بوروکراتیک این است که می تواند به اطمینان از تکمیل وظایف به شیوه ای سازگار و قابل اعتماد کمک کند. این به این دلیل است که رهبران بوروکراتیک با پیروی از قوانین و رویه‌های تعیین‌شده تصمیم می‌گیرند، که می‌تواند به به حداقل رساندن خطاها کمک کند. علاوه بر این، رهبری بوروکراتیک می تواند به اطمینان از تکمیل به موقع وظایف کمک کند.

 

با این حال، برخی از معایب رهبری بوروکراتیک نیز وجود دارد. یک نقطه ضعف بالقوه این است که می تواند احساس سختی را در بین دنبال کنندگان ایجاد کند. علاوه بر این، رهبری بوروکراتیک ممکن است در همه شرایط مناسب نباشد، مانند زمانی که نیاز به انعطاف پذیری و سازگاری با تغییرات وجود دارد.

 

 

 

۹. رهبری Laissez-Faire یا بی قید و شرط

 

رهبری لایسزفر سبکی است که بر رهبر تمرکز دارد که به پیروان آزادی کامل برای تصمیم گیری بدهد. این نوع رهبری اغلب در شرایطی استفاده می شود که نیاز به خلاقیت و نوآوری وجود دارد. رهبران Laissez-faire معمولاً با تفویض اختیار به پیروان تصمیم می گیرند.

 

یکی از مزایای کلیدی رهبری آزاد این است که می تواند به ارتقای خلاقیت و نوآوری کمک کند. این به این دلیل است که رهبران آزاد به پیروان اجازه تصمیم گیری می دهند که می تواند آنها را به خلاقیت و نوآوری تشویق کند. علاوه بر این، رهبری آزادانه می تواند به ایجاد اعتماد بین رهبر و پیروان کمک کند.

 

با این حال، برخی از معایب رهبری آزادانه نیز وجود دارد. یک نقطه ضعف بالقوه این است که می تواند منجر به احساس هرج و مرج و بی نظمی شود. علاوه بر این، رهبری آزادانه ممکن است در همه موقعیت‌ها مناسب نباشد، مانند زمانی که نیاز است رهبر کنترل را به دست بگیرد و جهت‌دهی کند.

 

۱۰. رهبری کاریزماتیک

 

رهبری کاریزماتیک سبکی است که بر رهبر تمرکز دارد تا از کاریزمای خود برای الهام بخشیدن و ایجاد انگیزه در پیروان استفاده کند. این نوع رهبری اغلب در شرایطی که نیاز به تغییر و نوآوری وجود دارد استفاده می شود. رهبران کاریزماتیک معمولاً با الهام بخشیدن و برانگیختن پیروان تصمیم می گیرند.

 

یکی از مزایای کلیدی رهبری کاریزماتیک این است که می تواند به ترویج تغییر و نوآوری کمک کند. این به این دلیل است که رهبران کاریزماتیک اغلب الهام بخش و انگیزه پیروان برای خلاقیت و نوآوری هستند. علاوه بر این، رهبری کاریزماتیک می تواند به ایجاد اعتماد و وفاداری در میان پیروان کمک کند.

 

با این حال، برخی از معایب رهبری کاریزماتیک نیز وجود دارد. یک نقطه ضعف بالقوه این است که می تواند منجر به احساس وابستگی در بین فالوورها شود. علاوه بر این، رهبری کاریزماتیک ممکن است در همه شرایط مناسب نباشد، مانند زمانی که رهبر نیاز به حفظ احساس ثبات دارد.

 

۱۱. رهبری مربیگری یا کوچینگ

 

رهبری کوچینگ سبکی است که به پیروان راهنمایی و پشتیبانی می دهد. این نوع رهبری اغلب در شرایطی استفاده می شود که نیاز به توسعه شخصی و حرفه ای وجود دارد. رهبران کوچینگ معمولاً با ارائه راهنمایی و حمایت از پیروان تصمیم می گیرند.

 

یکی از مزایای کلیدی رهبری کوچینگ این است که می تواند به ارتقای پیشرفت شخصی و حرفه ای کمک کند. این به این دلیل است که رهبران کوچینگ اغلب به پیروان راهنمایی و پشتیبانی می کنند که می تواند به پیشرفت شخصی و حرفه ای آنها کمک کند. علاوه بر این، رهبری مربیگری می تواند به ایجاد اعتماد بین رهبر و پیروان کمک کند.

 

با این حال، برخی از معایب رهبری مربیگری نیز وجود دارد. یک نقطه ضعف بالقوه این است که می تواند منجر به احساس وابستگی در بین فالوورها شود. علاوه بر این، رهبری مربیگری ممکن است در همه موقعیت‌ها مناسب نباشد، مانند زمانی که نیاز به کنترل و ارائه جهت توسط رهبر وجود دارد.

 

 

 

۱۲. رهبری وظیفه گرا

 

رهبری وظیفه‌محور سبکی است که بر رهبری و ارائه جهت به پیروان تمرکز دارد. این نوع رهبری اغلب در شرایطی که نیاز به تکمیل کار وجود دارد استفاده می شود. رهبران وظیفه گرا معمولاً با بر عهده گرفتن مسئولیت و ارائه جهت به پیروان تصمیم می گیرند.

 

یکی از مزایای کلیدی رهبری وظیفه‌محور این است که می‌تواند به ارتقای تکمیل کار کمک کند. این به این دلیل است که رهبران وظیفه‌محور اغلب مسئولیت را بر عهده می‌گیرند و به پیروان راهنمایی می‌کنند که می‌تواند به اطمینان از تکمیل وظایف کمک کند. علاوه بر این، رهبری وظیفه‌محور می‌تواند به ایجاد حس نظم و انضباط در میان پیروان کمک کند.

 

با این حال، برخی از معایب رهبری وظیفه محور نیز وجود دارد. یک نقطه ضعف بالقوه این است که می تواند منجر به احساس وابستگی در بین فالوورها شود. علاوه بر این، رهبری وظیفه‌محور ممکن است در همه موقعیت‌ها مناسب نباشد، مانند زمانی که رهبر نیاز به تشویق خلاقیت و نوآوری دارد.

 

۱۳. رهبری خدمتگزار

 

رهبری خدمتگزار سبکی است که بر خدمتگزار رهبر به پیروان تمرکز دارد. این نوع رهبری اغلب در شرایطی استفاده می شود که نیاز به حمایت و کمک رهبر به پیروان وجود دارد. رهبران خدمتگزار معمولاً با خدمت به پیروان تصمیم می گیرند.

 

یکی از مزایای کلیدی رهبری خدمتگزار این است که می تواند به ترویج اعتماد و وفاداری در بین پیروان کمک کند. این به این دلیل است که رهبران خدمتگزار اغلب از پیروان حمایت و کمک می کنند که می تواند به ایجاد اعتماد و وفاداری کمک کند. علاوه بر این، رهبری خدمتگزار می تواند به تشویق توسعه شخصی و حرفه ای در میان پیروان کمک کند.

 

با این حال، برخی از معایب رهبری خدمتگزار نیز وجود دارد. یک نقطه ضعف بالقوه این است که می تواند منجر به احساس وابستگی در بین فالوورها شود. علاوه بر این، رهبری خدمتگزار ممکن است در همه موقعیت‌ها مناسب نباشد، مانند زمانی که نیاز است که رهبر مسئولیت را بر عهده بگیرد و جهت‌دهی کند.

 

نتیجه گیری

این ۱۳ سبک رهبری همه سبک‌هایی هستند که هم مزایا و هم معایبی دارند. مناسب بودن هر سبک رهبری به موقعیت بستگی دارد. رهبری مقتدر اغلب زمانی مناسب است که اقدام سریع و قاطع مورد نیاز باشد، در حالی که رهبری مشارکتی و تفویضی ممکن است در شرایطی که چندین ذینفع درگیر هستند و نیاز به اجماع وجود دارد، مناسب‌تر باشد.

 

بیشتر بخوانید:

اشتباهات رایج مدیریت زمان

استراتژی اقیانوس آبی چیست؟